روش انتقال طرح سیاه قلم روی مقوا متنوع است و برای این کار چندین روش وجود دارد. که در این مقاله سعی داریم هر یک از این روش ها را با جزئیات برای هنرآموزان عزیز توضیح دهیم. و مزایا و معایب هر یک را توضیح دهیم

فهرست مطالب

• انواع روش انتقال طرح سیاه قلم به مقوا
  • روش دستگاه پروژکتور
  • روش میز نوری
    • محدودیت‌های روش میز نوری نسبت به پروژکتور
  • روش کاغذ پوستی
  • روش جدول بندی
    • دیدن با نگاه کردن متفاوت است!
  • روش تناسبات (چشمی)

نام دیگر پروژکتور، دستگاه اوپک یا روش اوپک است. معمولاً از این دستگاه در داخل کشور و یا خارج، به عنوان روش انتقال طرح بر روی دیوار یا بوم نقاشی‌های بزرگ استفاده می‌شود. اما اکنون بعضی افراد از این وسیله برای انتقال طرح خود حتی در مقیاس‌های خیلی کوچک هم استفاده می‌کنند. معمولاً افرادی که زمان لازم برای فراگیری طراحی را از پایه ندارند، از این روش انتقال طرح استفاده می کنند.

در این روش انتقال طرح، عکس مدل اصلی را در مقابل نور لامپ دستگاه قرار می‌دهند. بازتابش این نور، طرح را بر روی زمینه اصلی منعکس می‌کند. سپس، فرد نقاش، می‌تواند خطوط اصلی کار را رسم کند. بعد از رسم خطوط اصلی طرح، هنرمند می‌تواند اقدام به سایه زنی و رنگ آمیزی نماید.

از این روش حتی می توان برای کشیدن نقاشی در مقیاس بزرگتر هم استفاده کرد. کشیدن نقاشی بر روی سطح بزرگ مانند دیوار. حتی از این وسیله در مدارس برای تشویق کودکان به کشیدن نقاشی در سایزهای بزرگ استفاده می شود.

میز نوری در واقع یک میز کار است که به جای چوب یا هر جنس دیگری از شیشه و یا پلاستیک ساخته شده است. اما چرا سطح این میز از جنس شیشه یا پلاستیک است؟ علت این کار این است که سطح کار دو لایه بوده و در بین این لایه‌ها از یک لامپ استفاده شده است.

برای استفاده از این روش انتقال طرح در آموزش سیاه قلم، ابتدا طرح اصلی را با کمک چسب کاغذی بر روی میز نوری فیکس کرده، سپس کاغذ زمینه اصلی کار را بر روی آن قرار می‌دهند. به این ترتیب نوری که توسط لامپ به طرح زیرین تابیده می‌شود، انعکاس خطوط طرح را بر روی زمینه اصلی کار منعکس کرده و هنرمند می‌تواند آن خطوط را به‌ راحتی رسم کند. وسپس با برداشتن آن طرح زیرین، طرح اصلی را کامل نماید.

محدودیت‌های روش میز نوری نسبت به پروژکتور :

• یکی از این محدودیت‌ها مربوط به مقیاس طرح و میز کار است. در واقع به دلیل محدود بودن اندازه میز نوری، باید طرح اصلی هم به همان اندازه انتخاب شود. بنابراین نمی‌توان طرح را بر روی هر مقیاسی که می‌خواهید بکشید. و باید طرح خود را مطابق با سایز میزتان انتخاب کنید.
• محدودیت دوم این است که در این روش حتماً باید از مدل انتخابی خود یک طرح چاپ شده بر روی کاغذ داشته باشید. بنابراین امکان استفاده از فایل عکس موجود نیست.
• بنابراین استفاده از دستگاه اوپک یا همان پروژکتور برای کار در سطوح بزرگتر بدون هیچ گونه محدودیتی توصیه می‌شود. حتی جابجایی این دستگاه راحت بوده و با کمک یک فایل عکس، می توان طراحی های بهتری در سطوح بزرگ مانند نقاشی روی مقوای ۱۰۰x۱۵۰ را به سادگی انجام داد.

استفاده از کاغذ پوستی یا کالک، به عنوان کاربن برای روش انتقال طرح است. تفاوت این دو کاغذ در این است که کاغذ کالک به صورت برگه‌ای بوده و شکننده است. در حالی که کاغذ پوستی نرم بوده و به صورت رولی در دسترس است. این روش هم در سایز بزرگ دارای محدودیت است.

برای استفاده از این روش در مقیاس بزرگ باید عکس طرح را در سایز بزرگ پرینت گرفت. سپس از عکس پرینت گرفته با کمک کالک کپی برداری انجام شود. برای انجام این کار کافی است که کاغذ پوستی یا کالک را بر روی طرح اصلی قرار داده. سپس به‌ صورت هاشوری روی خطوط اصلی را پر رنگ نمود. در پایان کار این کاغذ را زیر کاغذ اصلی و زمینه کار قرار داده و طرح را به زمینه اصلی کار منتقل نمود.

در این روش طرح اصلی را پازل بندی می‌کنند. از معایب این روش می توان به این نکته اشاره نمود که؛ مهارت خوب نگاه کردن را طراح به‌ مرور از دست خواهد داد. در حالی که خوب و دقیق نگاه کردن و ثبت جزئیات در ذهن، یکی از مهارت‌های اصلی یک هنرمند است.

دیدن با نگاه کردن متفاوت است!

با دیدن تنها کلیات آن را می‌بینیم. اگر شخصی از آن مدل سؤالی بپرسد، چیزی از آن را در ذهن نداریم. در حالی که خوب نگاه کردن علاوه بر کلیات آن مدل، جزئیات را هم در ذهن، ثبت می‌کند. همان مهارتی که هر هنرمندی به آن نیاز دارد. هنرمند باید خوب نگاه کردن را تمرین کند. چون خیلی وقت‌ها پیش می‌آید که طرح کلی مدلی را رسم کرده و جزئیات را بعدها و به‌مرور به آن اضافه می‌کنیم. پس با خوب نگاه کردن و ثبت جزئیات در ذهن می‌توان نقاشی خوبی را خلق کرد.

این روش انتقال طرح کاملاً حرفه‌ای است و روشی است که طراحان حرفه‌ای آن را انجام می‌دهند. و با کمک آن آثار بزرگی را خلق می‌کنند. این روش با استفاده از محاسبات چشمی انجام می‌شود.

به گونه‌ای که به سرعت می‌توان با کمک آن یک مدل زنده را طراحی کرد. روشی که در پکیج آموزش طراحی چهره سیاه قلم استاد محمدی برای آموزش سیاه قلم آن میتوانید یاد بگیرید

در روش تناسبات ابتدا چهره را به صورت یک بیضی در نظر می‌گیریم. سپس این بیضی را محور بندی می‌کنیم. بعد حفره‌های چشم، بینی، لب و گوش را روی این بیضی محور بندی شده، مشخص می‌کنیم. اما قبل از هر چیزی منبع اصلی نور را باید مشخص کنیم. و سپس به فاصله بین چشم‌ها و فاصله آن‌ها نسبت به کل چهره توجه کنیم.