گرافیتی به  نوعی نشانه گذاری هدفمند  توسط انسان روی سطوح مختلف اطلاق می شود ، چه  در محیط های شخصی وچه در اماکن عمومی این پدیده  به شکل اثری هنری , امضا یا نوشته ای خاص ظاهر می شود.

وقتی این عمل بر خلاف رضایت صاحب ملک یا مسئول نگهداری آن محل یا سطح انجام گیرد جنبه   وندالیسم یا “اوباشگری ” پیدا می کند.تاریخ ظهور این پدیده دست کم به یونان باستان و امپراطوری روم بازمی گردد.

واژه گرافیتی هم معنا با واژه گرافیتو یا همان چیزی است که در ادبیات تاریخ هنر به آثاری که به روش خراش دادن روی سطوح پدید آمده اند اطلاق شده است.لغت اسگرافیتو در هنر به معنی تکنیکی است که در آن با خراش دادن لایه بالاییز رنگ باعث آشکار شدن لایه زیرین و پدید آمدن نقش مورد نظر می شوند.

همه این واژه های انگلیسی از لغت ایتالیایی گرافیاتو -وجه وصفی  گرافیار به معنی خراشیدن-مشتق شده اند. دیوار نگاران در گذشته و قبل از اختراع ماژیک ها و اسپری های رنگ نقوش مورد نظرشان را  با استفاده از خراش روی سطوح مختلف ایجاد می کرند. این لغت در ریشه به واژه یونانی گرافین به معنی نوشتن می رسد.اما آنچه هنوز معلوم نیست  مبدا زمانی است که واژه گرافیتی در باره این نشانه ها به کار گرفته شد.

از نظر تاریخی , گرافیتی به آن نوشته ها و نشان ها یا نقوشی گفته می شود که روی دیواره  های اماکن باستانی یا خرابه ها نقش بسته اند مثل آثار موجود در دخمه های(کاتاکامب های ) رمی  و یا آثار موجود در  پامپی این واژه در گذر زمان به اثاری اطلاق شد که به شکلی شخصی  و بدون اجازه روی دیوار ها وسطوح موجود در اماکن عمومی و به خصوص بر دیوار پیاده رو ها  کشیده می شد.

باید توجه داشت که به  نوشته های قانونی یا رسمی روی در و دیوار گرافیتی گفته نمی شد. اولین نمونه مدرن گرافیتی را در شهر  افه سوس در یونان باستان (ترکیه امروزی )مشاهده شده است و بر اساس آنچه در اطلاعات توریستی شهر نوشته شده است  نوشته ای تبلیغاتی برای  یک خانه فحشا بوده است. این اثر  که در کناره یک پیاده روی زیبای مفروش با موزاییک و سنگ  خلق شده است یک چاپ دستی  شبیه به قلب , یک جای پا و یک عدد است. این نشان در حقیقت نشان می دهد که فرد بیننده باید چند قدم بر دارد تا به جایی برسد که معشوق ایستاده است و عددی که قیمت مورد نیاز را نیز قید کرده است.

رومیان روی دیواره معابد و یادبود های خود  با خراش گرافیتی خلق می کردند به طوری که نمونه های آن در مصر نیز دیده می شود.نقوش روی دیوار های پامپی هم به علت فوران آتشفشان وزوویوس ماندگار مانده اند و این باعث شده است که محققین دسترسی جالب توجهی به زندگی مردمان عامی و خیابانی آن زمان داشته باشند.

لاتین عامیانه , فحش ها , ورد ها و جادو ها , عاشقانه ها و نظرات سیاسی اجتماعی  از جمله مواردی هستند که با مطالعه دیوار های پامپی بازگشایی می شوند.در تقابل با گرافیتی های امروزی , روی دیوار های پامپی گزین گویه هایی از ادبیات کهن (به ویژه خط اول کتاب انیاد اثر ویرژیل)به چشم می خورد. این ها بیشتر بدون امضا هستند وبا انگیزه شخصی و یا برای تاثیر گذاری روی عابرین دیگر نقش شده اند.